Luang Prabang - Koh Samet - Bangkok

Hej allemaal!

Zoooo,... dat was lang gelee en inmiddels zitten we alweer in de sneeuw in Zweden. Maar we moeten natuurlijk de laatste anderhalve week nog even belichten. Van alle verslagen maken we straks een mooi reisboek met foto's dus mogen 'de laatste loodjes' niet ontbreken, toch? En voor jullie die ons gevolgd hebben wellicht ook leuk om nog te lezen...

Nadat we in Laos bij het Kamu dorpje geweest waren zijn we terug gegaan naar Luang Prabang. Hier verbleven we in Thongbay bungalows met fantastisch uitzicht over de rivier. 's Morgens werd het heerlijke ontbijt op ons terras geserveerd dus met vers fruit, warme broodjes, choco-flakes, pannenkoeken, goeie koffie(!) werd met uitzicht op bootjes met vissers de dag begonnen. We waren eerst wat ongerust over nog 4 dagen in LP te verblijven, er was immers geen strand en zwembad en we dachten dat de kinderen het misschien saai zouden gaan vinden. maarrrrr, niks van dit alles. het was juist erg leuk om wat langer in LP te blijven, we begonnen echt een beetje deel uit te maken van het dagelijkse leven en hadden de tijd om gewoon lekker in een tempelcomplex te gaan zitten om een beetje te keuvelen met wat monnikken. Of lekker op een terrasje zitten met wat koffietjes en een beetje rond te kijken, heerlijk. Leuk ook met een ochtendmarkt met groeten, fruit, vis (levend uitzoeken) en vlees (zwijnenvoetjes vanavond? mmmjammie) en een avondmarkt vol met handwerk. Ook zijn we een ochtend vroeg opgestaan om in de stad eten te geven aan de rijen monniken die bij zonsopgang door de stad schuifelen, prachtig!

Het lekkere van Luang Prabang is dat het een mooi compact maatje heeft, het stadje is te doorkruizen in een dag. We besloten een dag fietsen te huren en op die manier rond te kijken. M&M achterop en Linge op een eigen fiets. Doodeng vond ze het in het begin en na de eerste 'grote' kruising waar we met gevaar voor eigen leven overheen gingen ("kom nou Linge, fiets... Linge? Linge! LINGE!! L I N G E... FIIIIEEEETS!...") moest er even 5 minuten bijgekomen worden. Wat een gekkenhuis om door die mengelmoes van tuk-tuks, brommers, motoren, pick-ups, bussen en auto's te komen. Een fietstochtje over de Utregse gracht naar de markt op zaterdagochtend is er pinda's bij (al helpt het wel als je daarmee bent opgegroeid)! Erg leuk, want we konden hierdoor ook de stadsrandjes bezoeken en kijken hoe de mensen hier leven. We stopten op diverse plekken om te voet verder rond te kijken; verlaten tempelcompexen (met een verlaten monnik), wat schooltjes bekeken, de rivier, prachtige rijkeluisbuurtjes, moddersteegjes met plaatschuren huisjes vol met kinderen, verborgen marktjes en spontane ontmoetingen. Mooi.

Leuk om te zien dat de straat hier het domein is van alle stedelijke activiteiten. Niets geen scheidend verkeer, brede trottoirs en parkeervakken; alles raast door elkaar heen en als je even naar de kapper moet toeter je drie keer, steekt je hand uit en parkeert 'm bijna bij de knipoteek (een stoel naast de weg met een afdakje) binnen. Reetje had inmiddels een goeie baard en een cavia-couture gekweekt dus dat moest er maar s af. Monsi begon het een beetje zat te worden dat veel mensen dachten dat hij een meid was ("you bjiewtifoooo giiiiiiill!") en had besloten dat hij KORT haar wil. Vooruit dan maar...

Erg spannend, want 'knipmans' sprak geen woord engels. Gelukkig konden we met handen en voeten duidelijk maken wat we wilden. Eerst Reetje; kapseltje weer kort en daarna drukte de beste man mij met een geruststellende glimlach ver achterover in de 50-er jaren knipfauteuil. Met een grote kwast en een enorme bak schuim werden de bloooozende wangetjes ingezeept. Toen de man het enorme scheermes (zo'n knipmes) begon te slijpen op iets wat een ouwe broekriem leek, begon het toch wel wat vochtig te worden in de bilspleet... pfff. Maar geen weg terug. Met een dwingende en sturende vinger van de ene hand op de neus, en het inmense (van dichtbij echt angstaanjagend) knipmes in de andere, werd reetje ontdaan van al het gezichtshaar. Zelfs tussen de wenkbrauwen ( Tip Willem van Hanegem!) en op de oren en de neus (wtf!) gleed het mes de plaatselijke (spaarzame) beharing eraf! Haha, met bijgewerkte wenkbrauwtjes ziet het er ineens toch heel erg 'anders' uit... hmmm.

Monsje was daarna aan de beurt en vond het allemaal enorm spannend. Ik probeerde uit te leggen dat er niet al teveel vanaf moest, iets van zijn blonde lokken moest eraan blijven. De beste man begon direkt met allemaal haarspelden het haar van Mons op de kruin op te steken, schattig. Hierna maakte hij er met vaste hand een prachtige.... BOBLIJN van: korte ponny van voor en de rest alles op een lengte tot op de schouder. Ik dacht, ik bemoei me er niet te snel mee, maar toen hij me vragend aankeek was het tijd om in te grijpen. Na veel handgebaren en rondjes om de stoel van mons werd me duidelijk dat de beste man dacht dat HIJ een ZIJ was... hahaha, foutje. Toen ik hem simpel duidelijk maakte dat dit een ventje was en dat dit kapsel echt niet kon, ging hij glimlachend en hoofdschuddend weer aan het werk. Een echt jongenskoppie kwam er onder al dat haar tevoorschijn, leuk hoor. Inmiddels hadden zich allemaal schoolkinderen aan de kapstoel verzameld en giegelend werden de blonde lokken van monster van de stoep geraapt. Mons was er zelf erg tevreden over (niemand die hem nog aan zou spreken als 'giiiiiirl'!).

Na die heerlijke dagen in Luang Prabang was het tijd om weer richting Thailand te reizen. We hadden een bungalow geboekt op het eiland Koh Samet, zo'n 3 uur rijden onder Bangkok. Vanaf het vliegveld maakten we met een personenbusje de rit naar de pier. En wat een rit zeg, de man achter het stuur had z'n rechterklomp 3 uur lang vol op het gaspedaal en z'n linkerhand op de claxon. Al slalommend en toeterend gingen we met 140 richting de boot. Hierna mochten we aan boord van een heuse Miami Vice (da's lang geleden he!?) raceboot. Wooow... M&M vonden het prachtig. In no-time waren we bij het eiland en werd de boot achteruit het strand op geparkeerd. Daar waren we dan.... Mmmmm, dachten we direkt; restaurants en barretjes naast elkaar, witte plastic ligstoelen op een rij, (te) veel (beachbaltennissende) mensen, harde muziek, gerugnummerde 'troep'verkopers langs de waterlijn ... mmmmm. Eigenlijk hadden we het direkt wel gezien. Toen we na een eerste nacht in een hotelkamer (tussen russische groepsreisgezelschappen en groepen in de naastgelegen kamers) voor de resterende week in een bungalow naast het restaurant werden geplaatst, was het mooi geweest. We gingen op zoek naar wat anders.

Een paar baaien verderop werd het steeds stiller en hier vonden we een mooi strand met een bescheiden aantal bungalowtjes met de voetjes in het witte zand; even vragen. En ja hoor, wat een geluk! Er was een bungalow vrij precies aan het strand. Fantastisch, doen! Direkt de rugzakken gaan halen, akuut uitchecken (verbaasde balieboy) en huppekee, we zaten met de voetjes hoog op ons eigen terras; geluid van de branding, uitzicht over de baai tot aan de horizon en een verkoelend koud Changetje, aaaah lekker hoor!

Het baaitje bleek een stek te zijn voor mensen die hier bijna jaarlijks terug kwamen. "Ja, het voelt hier toch echt een beetje als een tweede thuis..." vertelde de dame (met een kroeg aan de Zeedijk) toen we de kaart met vruchtenshakes bestudeerden. Ach, leuke mensen waar je af en toe een praatje mee kon maken, prima. 's Avonds drukte ik nog even een pintje achterover op het terrasje toen ik ineens 'een bekend gezicht' aan de bar zag. Euh... Is zij het? Ze lijkt er anders verdomd veel op... In het huisje was Mette nog wakker en ik vertelde haar wie ik dacht gezien te hebben: Mette Lindberg, de zangeres van The Astroids Galaxy Tour... onze Mettes grote idool!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=ELNvmFGNLRU (de oorzaak dat onze Mette graag met d'r onderbroek OVER haar legging loopt...)
http://www.youtube.com/watch?v=u1ueZS8O6Ss
Het was wat laat om terug naar het terras te gaan, maar morgen zouden we naar Mette L op zoek gaan... beloofd. Die dag was ze helaas nergens te bekennen. Jammer zeg! De camera en het boekje voor een handtekening had ze de hela dag paraat gehad. Nou ja, pech, misschien was ze het ook wel niet... s' Avonds zouden we eten op het strand en praatten we nog wat over hoe het zou zijn als ze nu de hoek om zou komen lopen. Sara, Linge en Mette klepten en lachten voluit en de naam van Mette Lindberg schalde meerdere malen over het strand "ik zou direkt bij Mette Lindberg op schoot zitten..." Totdat Sara midden in een zin verbleekte en siste "Zzzze zzzzit ach-ter jul-lie". Oops! En ja hoor, daar zat ze. Onze Mette kon d'r ogen niet van haar af houden en na het eten verzamelde 'we' moed om haar te benaderen. "Foto?... tuurlijk, wat leuk! Heet je ook Mette?, oooh zo cool! Wat een mooie jurk heb je...enz enz" Ze reageerde als een engel en onze Mette was compleet in de wolken. Wauw! De dagen daarna probeerde we onze Mette niet de hele dag bij Mette L in de buurt te laten (ze is op vakantie...) en dat deed ze heel goed. En soms kwam Mette L even langs om even aan onze Mettes haar te zitten, mooie schelpjes te brengen of het hagedisje te aaien dat onze Mette als huisdier 'gevangen' had genomen in een servet (je bent dierenvriend of je bent het niet...).

De week op Koh Samet ging eigenlijk snel voorbij met strandluieren, spelletjes doen, strand- en zandkunst maken (oa een giga alligator met schelpen versierd), op het eiland rondkijken, en lange strandwandelingen langs de diverse baaitjes richting het zuiden van het eiland. We waren inmiddels behoorlijk bekend met de familie die het mini-resort runden, en de kinderen (lees Mons) werden flink vermaakt door de jongens en meiden uit de bediening. Heerlijk strandweekje...

Enkele dagen voor vertrek begonnen we na te denken over of het wel verstandig was om naar bangkok te gaan voor de laatste vier dagen. De berichten over ongeregeldheden door de 'Bankok Shutdown' kwamen nu toch dagelijks langs. Na wat gepraat te hebben met wat locals en op internet gezocht te hebben wat er zich nu eigenlijk afspeelt, besloten we toch te gaan. Het leek erop dat de wegen en belangrijke kruispunten aan de rand van de oude binnenstad werden bezet en dat je hier uit de buurt moest blijven. Voor overig werd er niet veel van de demonstraties gemerkt. We zochten een hotel buiten de demonstratiegebieden en aan de rivier Ao Phrao. Hier konden we op de boot stappen en alle bezienswaardigheden in de oude stad bezoeken, en hiervandaan konden we op de Skytrain stappen die diverse markten en shoppinggebieden verbindt (er moest natuurlijk wel gesjopt worden!...).

In Bangkok zouden we Nam Pung treffen, onze half Nl/Thaise vriendin, en samen het hotelappartement delen. We besloten op het laatste moment om een dag eerder naar Bangkok te gaan en met z'n vijfen een nachtje naast het Grand Palace aan de rivier te wonen (doe s gek!). We vonden een fantastische kamer in een net geopend hotelletje met uitzicht op de rivier en de Wat Arun (tempel van de dageraad) aan de ene kant, en uitzicht op de Wat Po en Grand Palace aan de andere kant; wow, wat een plek! Schitterend design hotel en de kinderen vonden het ook prachtig met eigen slaap-insteek-verdiepingen. www.innaday.com

De reis naar Bangkok van Koh Samet besloten we, ondanks de dolle rit erheen, toch weer met een minibus taxi te doen. Van de boot stapten we direkt in een oud volkswagen barrel met dito chauffeur. We hoorden van de dame aan de receptie dat het moeilijk was om een taxi te krijgen naar bangkok omdat het moeilijk was om uberhaupt de stad in te komen. "Ah, komt goed...". De taxichauffeur was helaas onverstaanbaar in z'n pogingen tot Engels maar zette direkt vaart. We doezelden allemaal lekker weg maar werden wakker door de eerste opstoppingen al ver buiten Bangkok. Mmmm. Na wat stapvoets rijden kwamen we uiteindelijk de randen van de stad binnenrijden. Hier begon de man wat meer te zweten, zenuwachtig op allerlei borden te kijken, plotsklapse rijbaanwisselingen te maken (van baan 1 naar 7) en keek af en toe vragend achterom. Volgens mij moet je even naast hem gaan zitten, zei Sara. Shit! Met de handen ter hemel werd al snel duidelijk dat onze chauffeur totaal niet de weg wist in Bangkok en of ik met de kaart op schoot misschien wat wilde helpen... sure! Vind je de weg in Rumma, hoe moeilijk kan het in Bangkok zijn, toch?

Met heel veel handgebaren en wijzen probeerden we een weg te vinden in het verkeer dat muurvast stond. En als we een straat insloegen dan was deze vaak aan het eind afgesloten door de demonstraties. Bij mij stond ook het zweet op het voorhoofd. Wiens idee was het eigenlijk om de eerste nacht precies naast het Grand Palace in hartje Bangkok te willen slapen...??? Een telefoontje naar het hotel zou zeker uitkomst bieden! Maar de busjeschauffeur gritste de telefoon uit mn hand en schreeuwde in Thai enkele zinnen waarna ik de telefoon terug kreeg. "It seems you are lost...You're taxidriver does not know his way in Bangkok, neither does he know what or where The Grand Palace is... in fact, he has never been in Bangkok...". WHAT? Hahahaha, lekker hoorrrrr. Na een paar honderd meter verder te zijn gekomen was hij het zat; hij zette de bus aan de kant en begon te zwaaien naar lokale taxi's. "You... taxi...!" Gelukkig stopte er een man en wist met behulp van onze stadskaart aan te wijzen waar we waren en waar we heen moesten; om de hoek, "pies of keek"! Eindelijk waren we er, poepoe. We hopen maar dat de beste man de stad ook weer UIT is gekomen...

Zoals gezegd was het nachtje in het Inn a Day hotel al deze moeite waard, echt prachtig. Beetje duur, maar ja, we hadden flink onder budget geleefd de weken ervoor. De plek was echt perfekt, we liepen zo het paleis in, de liggende boeddha om de hoek, bootpiertje voor de deur, winkelstraatjes, en ga zo maar door. Leuk hoor, zo'n miljoenen stad.
De volgende dag zouden we verkassen naar het Chatrium Riverside Hotel dat zuidelijker aan de rivier ligt. Drie enorme torens met een mooi zwembad (voor de kinderen he!) en uitzicht over de rivier. Een hotelbootje vaart ieder kwartier van en naar de centrale bootpier waar ook de skytrain vandaan gaat; perfekt! Aan de rivier verblijven is wel echt lekker hoor in bangkok. Er ligt toch een dekentje van vochtige lucht en wat smog over de stad en dan is zo'n breder rivier echt super, veel frissere lucht. Het appartement lag op de 16e verdieping met een mooi balkon en echt super uitzicht over de stad, wauw! Op de 36e verdieping ligt een restaurant met fan-tas-tisch uitzicht. "A table with a view" hadden we de laatste avond gereserveerd en niets was minder waar!

De dagen in Bangkok waren heerlijk; cultuur met Grand Palace (zo indrukwekkend), liggende boeddha in Wat Po, Wat Arun, verborgen tempeltjes. Vliegende tuktuk ritjes. Markten, bijv de inmens grote Chatuchak markt met alles van kleding, speelgoed, eten, electra, kruiden, fruit, meubels en puppy's (aaaah, we hadden ze allemaal wel willen kopen...). Ook wezen kijken in het Siam Center; echt een inmens grote shopping mall waar we nog bijna een proefritje in een Maserati overwogen! Bij het verplaatsen via de skytrain konden we goed de plekken van de demonstraties overzien zonder er veel van te merken. Beetje verontrustend was wel dat de dag na onze rit naar Chatuchak juist bij het Victory Monument een bom ontplofte, een lichte explosie, maar toch... brrr.

En nu zijn we dus weer terug, zongebruind in het witte Åtvidaberg, en weer helemaal terug in het alledaagse van school, werk, voetbaltraining, sleeen, paardrijden, zangles (Mette lijkt echt geinspireerd door de ontmoeting met haar idool, goed zo meid!) en ga zo maar door.

Maar wat was het een prachtige reis en belevenis. Erg leuk om zo met z'n vijfen op te trekken, in compleet andere culturen te duiken, te genieten, verbazen en verwonderen, nieuwe indrukken en nieuwe perspectieven te krijgen en leren dat de wereld zo anders is dan hetgeen dat wij kennen van ons dagelijkse westerse leventje. De kinderen hebben natuurlijk ontzettend veel geleerd en hun horizon is zo veel breder geworden, echt prachtig om te zien. Maar goed, nu is het tijd om de slee uit de schuur te trekken en een paar keer van de 'helling des doods' te glijden hier achter de kerk.... ook leuk!

Leuk dat jullie ons gevolgd hebben! Op naar de volgende reis... Tot gauw!

Doehoei SRLM&M